Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
кекілдеу — кекілде етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
кекіре — 1 (Сем., Абай) көлде болатын балық. Олар кеше көп қылып к е к і р е ұстады (Сем., Абай) 2 Қ орда., Арал) 1. түйе және ұсақ мал жейтін бүршікті шөптің бір түрі. К е к ір е н і ң егінге залалы бар Қ орда., Арал). 2. егін арасына шығатын ащы шөп … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бақбақ — … Тек әлдеқайдан бебеулеген нәзік үн естіледі. Құстың даусы, кекілік, әлде б а қ б а қ болар (Ә. Асқаров, Таңд., 295) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
маңғыста — ет. жерг. 1. Маң маң басу, аяңдау, маңу. Ащы іздеген аруаналар алыс жалдарды төскейлеп әлдеқайда м а ң ғ ы с т а п барады (Ә.Кекілбаев, Дала баллада., 68). Маң маң басып м а ң ғ ы с т а п жайылып жүрген аққу аруаналар (Ә.Кекілбаев, Үркер, 275).… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
айбыну — (Гур., Маңғ.) жүрексіну, сескену. Әлде ол бұның сақшысы ма. Итжемес жертөлеге қайтып кіруге а й б ы н ы п тұр (Ә. Кекіл., Үркер, 500) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сіле — 1 (Гур., Маңғ.; Қарақ.) жұқа ақ мата, дәке. Жараны орауға бір с і л е іздеп таптым (Гур., Маңғ.). 2. (Гур., Маңғ.) сәлде. Молдалар басына с і л е орайды (Гур., Маңғ.) 2 (Гур., Маңғ.) қарғыс. Халықтың с іл е с і н ала көрме (Гур., Маңғ.). Арғы… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шаршы — 1 1. (Ақт., Ойыл; Маң.: Маңғ., Шевч.; Қост., Жанг.; Алм.: Шел., Кег., Еңб қаз.) әйелдердің басына тартатын орамалы. Анау ш а р ш ы сенікі ме екен, әлде менікі ме екен? (Ақт., Ойыл). Ш а р ш ы салатын әйел кәзір аз (Алм., Кег.). Артынша Торғын… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көлдеу — зат. жерг. Көл орнындай ойыс жер, ойпаң, ой, жазық. Ерте көктемде ду етіп тез көктеген көделі к ө л д е у д і ң көгі жапырылғанша мал жаймақ болды (З. Қабдолов, Менің Әуезовім, 190). Әлде көкіректері к ө л д е у д е г і көп жылқының пысқырғанына… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
құт — зат. көне. Ақпан айының ескіше атауы; үт. «1897 жылғы қазақ үшін шығарылған календарда» ай атаул а р ы қ а з і р г і д е н ө з ге ш е л еу: д ә л у, қ ұ т (үт), қамал (амал, наурыз), сәуір (көкек), зауза (мамыр), саратан (маусым), әсет (шілде),… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шатпа — I зат. жерг. Төрт қанатты, кішкентай ескі киіз үй. Өзінің төрт қанат ш а т п а с ы болғанда ғой, әлдеқашан айнадай боп шыға келер еді (Ә.Кекілбаев, Құсқанаты, 61). Малшыларға ш а т п а тігіліп берілді (Қ.Исабаев, Шоң би, 176). Біз мезгілге ш а т… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
